Φοβάμαι το πληκτρολόγιο, μην και πάρει καμιά πρωτοβουλία και
γράψει τη λέξη ‘ξεπούλημα’, εκεί που θέλω να γράψω ‘εκπτώσεις’.
Μέρες τώρα συμμέτοχη - τι συμμέτοχη, μπούρδες!- ακροάτρια, τηλεθεάτρια, αναγνώστρια των
εξελίξεων. Συμμέτοχη μονάχα στις 25 Ιανουαρίου και στις 5 Ιουλίου. Μέρες τώρα
θεατής. Μέρες που δεν μπορώ να γράψω λέξη. Ούτε και να αρθρώσω πολλές. Οι
άνθρωποι άλλωστε που μου αρέσει να κουβεντιάζω μαζί τους πολιτικά, λίγοι, μα
αυτές τις ημέρες άφωνοι.
Είναι κι αυτός ο μήνας που πάντα με γονάτιζε - το γιατί δική
μου δουλειά.
Είναι και οι χαιρέκακοι.
Είναι και οι παρηγορήτρες.
Είναι και οι λαϊκιστές,
οι παντογνώστες, τα κοράκια, τα αρπακτικά και οι «εγώ στα ‘λεγα».
Οι «για όλα φταίει ο Βαρουφάκης», οι «για όλα φταίει ο
Σόιμπλε», οι τόσοι και τόσοι που δεν αντέχω να ακούω.
Είναι όλο το κλίμα που με αρρωσταίνει πιο πολύ και από τη
ζέστη, δεκαετίες τώρα, κλίμα εκπτώσεων, φτηνές αγορές, επιλογές της ευκαιρίας,
εύκολες λύσεις.
Μια πολιτική συνείδηση
εκπτώσεων, σαράντα χρόνια τώρα, επικρατεί στη χώρα.
Τόση έκπτωση που να δίνει συγχώρεση και αποδοχή στους πρόσφατους
ασύλληπτα άπειρους και αλόγιστους χειρισμούς της χώρας με αποτέλεσμα τούτον τον απαίσιο Ιούλη
του ’15.
Μάθαμε να προτιμάμε ευκαιρίες, εύκολες λύσεις και φτηνά
πρόσωπα. Έτσι φτάσαμε εδώ. Έτσι κρίνουμε, έτσι προχωρούμε. Έτσι αρκούμαστε στο «μη
χείρον, βέλτιστο» και θεοποιούμε έναν Τσίπρα, μονάχα επειδή είναι έντιμος και καλών
προθέσεων.
Γελασμένοι και κακοποιημένοι από τους πολιτικούς μας,
μοιραίοι στις επιλογές μας, επιμένουμε στην έκπτωση. Άλλωστε, τι καλύτερο μας μένει;
Μοναδικό φως κάποιοι άνθρωποι, σιωπηλοί, στο περιθώριο, που
δεν αγάπησαν ποτέ τις ευκαιρίες, που τους Ιούληδες κοίταζαν τα ηλιοβασιλέματα
αντί να ξεχύνονται στα μαγαζιά για ψώνια στις εκπτώσεις. Αυτούς λυπάμαι σήμερα,
ημέρα της Γαλλικής Επανάστασης, ειδικά όσους από αυτούς στήριζαν σταθερά και
αγόγγυστα τον τότε Συνασπισμό, νυν ΣΥΡΙΖΑ, όταν είχε 3%, χωρίς καμία έκπτωση στις ιδέες τους.
Αυτούς που χαμογέλασαν ευτυχισμένοι το Γενάρη. Που η ελπίδα του Αλέξη Τσίπρα τους
ανήκε, περισσότερο από όλους τους άλλους.
Θα έρθει άραγε κάποτε ο θεός Αύγουστος στη ζωή τους;