Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Την αγαπώ [Σπύρος Γκόγκος]



Την αγαπώ
Είναι αστείρευτη η πηγή
Της αγάπης μου για κείνη
Σαν θάλασσα δίχως τέλος
Που πλέει μια βάρκα
Δίχως στεριά να φαίνεται
Μόνον θάλασσα ολόγυρα
Και ο ουρανός ψηλά


Την αγαπώ
Χιλιάδες οι ώρες
Που αφέθηκα στη σκέψη της
Παιχνίδισμα γλυκό ο λογισμός της
Ονειροπόληση της μέρας και της νύχτας
Και προσδοκίες που έλαβαν σάρκα και οστά
Μελωμένες στην καρδιά
Κυκλωμένες στη γροθιά μου


Την αγαπώ
στα λαγόνια της
προσευχές και παρακλήσεις
ανέλεγκτοι πόθοι
σαν παραισθήσεις
πέτρες συμπληγάδες
στης θέρμης τα νερά
δίχως έξοδο


Την αγαπώ
το χέρι της κρατούσα
πάντα και παντού
μόνον σφικτά
παθιασμένα μόνον
σε χαρές και λύπες
το χέρι της σφικτά
είχα αγκαλιάσει


Την αγαπώ
Το μέλλον ήταν ολότελα δικό της
Υποσχέσεις και όνειρα
Αφηγήσεις πρόδρομες
Πολύχρωμα χαμόγελα της
Στου χρόνου την άψη
Φιλιά που θα μου έδινε
Στης αυγής τα σπαράγματα


Την αγαπώ
Και είναι σκληρό
Γιατί με πρόδωσε
Ξέχασε τα φιλιά της
Ξεθύμαναν τα χρώματά της
Έσβησε η φωτιά της
Μαράθηκαν τα άνθη της
Σταμάτησε η καρδιά της


Την αγαπώ
Ναυάγιο πια στη θάλασσά της
Σκιά η θύμησή της
Βάρος αφόρητο η φωνή της
Σκοτάδι εκεί
Που ήταν τα μάτια της
Ψυχρό το άγγιγμα της
Στάχτη το κάθε τι δικό της


Την αγαπώ
Στα χέρια μου ο λαιμός της
Δεμένη αμετάκλητα
Παντοτινά δική μου
Καθώς ξεχνώ όσα δεν ζήσαμε
Σαν μονοκοντυλιά
Η αγάπη
Με δάκτυλα
Σβησμένη

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Σώπα ανόητε! [Αλίκη Κατσαρού]

Όσοι έχουμε περάσει από τα ελληνικά πανεπιστήμια, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι σαν τον Τσιόδρα, δεν είναι κανόνας. Όλοι θυμόμαστε αρκετούς που το κύριο τους ενδιαφέρον εξαντλούταν στις χρηματοδοτήσεις των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, των οποίων τη λάντζα έκαναν πάντα οι φοιτητές.  Θυμόμαστε άλλους που ναρκισσίζονταν από το ύψος της πανεπιστημιακής έδρας με νεαρές φοιτήτριες και άλλους που εντελώς αδιάφοροι, μετά από μικρή ή μεγάλη πορεία στα γράμματα και τις επιστήμες, εξασφάλιζαν τα οικονομικο-κοινωνικά προνόμια του ακαδημαϊκού και περνούσαν από τα αμφιθέατρα όπως οι τουρίστες από την πλατεία Συντάγματος. Επίσης, όσες νέες και ωραίες έχουμε περάσει από μικρά και μεγάλα ελληνικά νοσοκομεία συνοδεύοντας ηλικιωμένους γονείς ή μικρά παιδιά, σίγουρα θυμόμαστε αρκετούς από τους άρρενες ιατρούς να απλώνουν την σεξιστική τους νοοτροπία στο χώρο, θεωρώντας μας αυτονόητα θύματα της λευκής τους μπλούζας.  Το αίσθημα ανωτερότητας πολλών γιατρών δεν εξαντλείται...
Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα , 17 Νοεμβρίου 2024. [ Αλίκη Κατσαρού ]

  Είχα μια απελπιστικά δύσκολη μέρα. Από αυτές που θες να σβήσεις από τη μνήμη σου, όμως δεν είναι χάρτινες σελίδες στο ημερολόγιο  να τις σκίσεις ή να τις κάψεις για πιο καλά αποτελέσματα. Αντίθετα είναι από εκείνες που έρχονται και σε τυραννούν σαν φαντάσματα ενοχλητικά κάθε λίγο που λένε με πείσμα «μη με ξεχάσεις». Όλο και περισσότερο πιστεύω ότι τις απελπισίες τις δημιουργούμε μόνοι μας. Εννοώ ότι αν δεν συμβαίνει κάτι αντικειμενικά θλιβερό, όλα τα άλλα είναι προσωπική απόφαση «είμαι καλά / δεν είμαι καλά», εσύ αποφασίζεις. Δεν είναι. Θα ήταν. Σε έναν κανονικό κόσμο, σε μια φυσιολογική, ισορροπημένη πραγματικότητα. Εκεί δηλαδή που ζεις σαν κανονικός άνθρωπος, εργάζεσαι, παράγεις, προσφέρεις, απολαμβάνεις, μοιράζεσαι, χαίρεσαι. Στον σημερινό όμως κόσμο, η αίσθηση του «είμαι καλά» ταυτίζεται απόλυτα με το έχω όλα τα καλά . Ποια καλά; Τα ατέλειωτα, αυτά που δεν σταματάς να χρειάζεσαι, αυτά που θέλεις κι άλλα, κι άλλα και ποτέ δε φτάνουν   και τελικά γίνε...
Διαβάστε περισσότερα

Ο τόπος ως βασικό εργαλείο ανάπτυξης. [Αλίκη Κατσαρού]

Ο τόπος, o κάθε τόπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τα οποία γίνονται βιώματα και γονίδια για τους κατοίκους, και μαζί, προσελκύουν τους επισκέπτες και τους δημιουργούν αναμνήσεις ζωής. Για παράδειγμα, ως τόπος το Παρίσι, το οποίο είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός παγκοσμίως, δημιουργεί αναμνήσεις ευρωπαϊκής αστικής εμπειρίας, με καλλιτεχνική, γαστρονομική, αρχιτεκτονική και κοινωνική εμπειρία «ζωής». Οι Μαλδίβες από την άλλη είναι συνυφασμένες με την απόλυτη ξεκούραση και χαλάρωση των αισθήσεων, την αποκοπή από όλα τα στρες του δυτικού πολιτισμού. Ενώ η Αθήνα σημαίνει καλοκαίρι, ξεκούραση, πολιτισμό και πρόσβαση στα νησιά του Αιγαίου. Η Κέρκυρα αλήθεια τι σημαίνει και τι θέλουμε να σημαίνει; Θέλοντας να δώσουμε ταυτότητα στον προορισμό Κέρκυρα, αυθόρμητα, χωρίς μελέτες, στατιστικά κλπ, αρκεί να δούμε πώς εμείς νιώθουμε για τον τόπο μας. Οπωσδήποτε δεν αισθανόμαστε την αυτοπεποίθηση των Παριζιάνων, ούτε όμως διαβιώνουμε ως υπηρέτες των πλουσίων παραθεριστών όπως οι Μαλδιβι...
Διαβάστε περισσότερα