Αγαπημένε μου Ο.Τ.Ε. [Σπύρος Γκόγκος]

Στο γραφείο μου έχω τηλεφωνική σύνδεση Ο.Τ.Ε. Από την πρώτη κιόλας ημέρα, εκείνο το μαγικό Μάιο του 2004 που ήρθε ο τεχνικός να μου συνδέσει τη γραμμή και κουβέντα στην κουβέντα μου είπε και τα προσωπικά του, του έδωσα κάποιες συμβουλές, μετά από τρεις μήνες επέστρεψε διότι αντιμετωπίζαμε βλάβη και μου τα ξαναείπε και μετά του εξέδωσα το διαζύγιο, συναινετικά με τη σύζυγό του και μετά τα ξαναβρήκαν και ξαναπαντρεύτηκαν (πέρυσι) και ήμουν ο κουμπάρος, συμβαίνουν και τέτοια σε τούτη τη δουλειά.

Στον ίδιο αριθμό, του γραφείου, χρεώνεται και το ΟΤΕ TV του σπιτιού – εκεί έχουμε σύμβαση με άλλη εταιρεία  με πολύ μικρό κόστος και πλήθος υπηρεσιών, μόνον τα σεντόνια και τις πετσέτες δε μας αλλάζουν. Μέχρι να κλείσουν, βέβαια. Πρόσφατα αναβαθμίσαμε τον εξοπλισμό του ΟΤΕ TV (πλέον έχουμε δυνατότητα εγγραφής και γεμίζει η μνήμη με Μίκυ Μάους, Γουίνι Δε Που, Ταρζάν,  Γκρέις Ανάτομι και ταινίες του Αλμοδόβαρ).

Στον ΟΤΕ κάνουν λάθος και μας χρεώνουν διπλά τον εξοπλισμό (ενώ επιστρέψαμε στο κατάστημά τους τον παλιό, χέρι με χέρι με τον καινούριο). Εκατό ευρώ συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α. το λάθος. 

Τηλεφωνώ στο 13888. Μου λένε δεν γίνεται τηλεφωνικώς η αποχρέωση, απαιτείται  να παρουσιαστώ αυτοπροσώπως στο κατάστημα. Παρουσιάζομαι – Αρμ ! Υποβάλω αίτημα ακύρωσης της χρέωσης των κερατιάτικων. Τούτο συνέβη πριν έξι μήνες, του Αγίου Βαλεντίνου ανήμερα. Τέλος καλό όλα καλά. Δεν περίμενα πολύ στην ουρά. Γραφειοκρατία, όμως, πέρασα από τρία πόστα.

Ψέματα. Καθόλου καλά. Καθόλου τέλος. Στον επόμενο λογαριασμό, εμφανίζεται ως οφειλόμενο υπόλοιπο το κατοστάρικο. Τηλεφωνώ στο 13888. Μου λένε να πάω πάλι στο κατάστημα, θα έγινε κάποιο λάθος. Παρουσιάζομαι πάλι – Άρμ ! Διευκρινίσεις, συγγνώμη για την ταλαιπωρία κύριε, συμβαίνουν αυτά, τα κεντρικά φταίνε. Τέλος καλό, όλα καλά.

Μετά μου τηλεφωνεί το 13888 και στην άλλη άκρη της γραμμής είναι ένα μηχάνημα και μου λέει τη-λε-φω-νι-κη ε-νη-με-ρω-ση πα-ρα-κα-λεί-σθε να ε-ξο-φλή-σε-τε κ.λ.π και δε μπορώ να πω στο μηχάνημα ότι δεν οφείλω κάτι για να το εξοφλήσω γιατί αυτό δεν καταλαβαίνει και συνεχίζει τα δικά του κι εγώ προσποιούμαι ότι ανοίγω διάλογό μαζί του και είναι ένας πελάτης μου μπροστά στη συνδιάλεξη και θεωρεί ότι μίλησα με άνθρωπο και όχι μηχάνημα.

Τηλεφωνώ στο 13888 και τους εξηγώ, ζητούν συγγνώμη, θα λυθεί, δεν έχει ενημερωθεί το σύστημα, να πάω πάλι στο κατάστημα, έχει γίνει εκεί το λάθος. Παρουσιάζομαι στο κατάστημα – Αρμ ! και μου λένε το λάθος έχει γίνει στα κεντρικά.

Με παίρνουν τηλέφωνο ότι οφείλω και μετά μου το κόβουν, πρώτη φορά στον εντέκατο χρόνο της συνεργασίας μας και τούτο με ενοχλεί. Διαμαρτύρομαι στο 13888 και μου ζητούν συγγνώμη, δεν θα χρεωθώ, μου κάνουν τηλεφωνικά το αίτημα επανασύνδεσης, μου λένε να μην καταβάλω τα τέλη και θα διαγραφούν από το σύστημα.

Έρχεται και άλλος  λογαριασμός και χρωστώ και τα εκατό ευρώ του εξοπλισμού και τα τέλη επανασύνδεσης.

Μετά μου στέλνουν εκφοβιστικές επιστολές ότι θα μου κόψουν το τηλέφωνο, θα μου καταγγείλουν τη σύμβαση, θα με πάνε δικαστικώς, θα με καθαρίσουν, θα με σβήσουν από τον τηλεφωνικό χάρτη. 

Τηλεφωνώ στο 13888 και επειδή βαρέθηκα τις απόπειρες συνεννόησης αρχίζει η πλάκα.

Έχω μιλήσει με 29 υπαλλήλους της γραμμής 13888. Βρήκα ανάμεσά τους μια παλιά γνωστή, έναν ξάδερφο, έναν που οι γιαγιάδες μας κατάγονται από το ίδιο χωριό, το Προσήλιο στα Τζουμέρκα. Τους εξηγώ την ιστορία. Μου υπόσχονται ότι θα λυθεί το πρόβλημα. Ότι θα σταματήσουν να χρεώνονται οι λογαριασμοί, να μου τηλεφωνούν εκφοβιστικά, να μου στέλνουν δυσφημιστικές επιστολές.

Έρχεται ένας ακόμη λογαριασμός με δήθεν οφειλόμενα. Πέφτω σε υπάλληλο του 13888 που έχω ξαναμιλήσει, γελάμε με την περιπέτειά μου.

Μου έρχεται νέα επιστολή, εξώδικη λέει πάνω, μου τάσσει προθεσμία δεκαπέντε ημέρες να εξοφλήσω.

Τηλεφωνώ στο 13888 κάθε μέρα. Πώς λέγεστε. Κάφκα. Φραντς Κάφκα, τηλεφωνώ από τον Πύργο. Από Κέρκυρα τηλεφωνείτε. Όχι, από τον Πύργο. Μα ο κωδικός σας αντιστοιχεί στην Κέρκυρα. Ναι αλλά η ιστορία ταιριάζει στον Πύργο. Ποιον Πύργο, κύριε. Του Κάφκα.

Τους έχω πει ότι είμαι ο Δήμαρχος, ο Περιφερειάρχης Βίδου, ο Βουλευτής της Μονοεδρικής Ιθάκης και Οθωνών, ότι είμαι ο Νομάρχης κι ας μην υπάρχουν πια Νομάρχες, ότι είμαι ο Έπαρχος της Γαλατίας, ο Ανθυπομοίραρχος της Γαλικίας. Ότι είμαι ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού κι ένα σωρό άλλα - για να μου δώσουν σημασία.

Ό,τι και να τους πω μου ζητούν απλώς τον Α.Φ.Μ. μου, τους δίδω τον αληθινό, τον ταυτοποιούν και τους κάνει. Όλα τούτα είναι καταγεγραμμένα, αφού οι κλήσεις ηχογραφούνται για τη δική μου ασφάλεια.  

Φλέρταρα τέσσερις υπαλλήλους που είχαν ωραία φωνή. Είπα σε όλες τους την ιστορία του Βέρθερου. Ξέρετε, «Η μοιραία ταυτότητα του ερωτευμένου δεν είναι άλλη απ' αυτήν : είμαι αυτός που περιμένει», τους λέω. Λύστε μου το πρόβλημα, να βγούμε παρέα. Δεχτείτε και «από εκείνη την ώρα μπορεί ο ήλιος κι η σελήνη και τ' αστέρια να διαγράφουν όπως θέλουν τους κύκλους τους, όμως εγώ δεν θα γνωρίζω ούτε μέρα ούτε νύχτα κι ολόκληρος ο κόσμος γύρω μου θα χάνεται». Η μία έκανε ότι δεν άκουσε. Η δεύτερη μου λέει, να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Η τρίτη με ρώτησε αν είμαι στα καλά μου. Με την τέταρτη έπιασε. Με βρήκε γλυκούλη και ρομαντικό. Συμφώνησε να βγούμε, όταν πάω στην Αθήνα. Να φέρω και τον εξοπλισμό, τη ρωτώ.

Όλες οι χυδαίες επιστολές υπογράφονται από έναν τύπο με το όνομα Δημήτριος Παπατριανταφύλλου. Τον αναζητώ, να συνεννοηθούμε. Δεν ξέρω σίγουρα αν υπάρχει ή είναι φάντασμα  ή μια σφραγίδα σκέτη. Τα τμήματα του ΟΤΕ δεν είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, μου λένε στο 13888. Δε μπορούν να με αναπέμψουν, δε μου δίδουν τηλέφωνα, δεν τα έχουν. Τους  έχω πει ότι είμαι ο αδερφός του.  Ότι είμαι η σύζυγός του και δε σηκώνει κινητό και σταθερό κι ανησυχώ, έχει ξεχάσει τα φάρμακά του σπίτι. Ότι είμαι η Βίκυ Χατζηβασιλείου από το Πάμε Πακέτο και του έχω έκπληξη. Δε συγκινείται κανείς. Έχω πει ότι είμαι αναδεκτός του πρωθυπουργού και ο νονός τα έχει πάρει. Ότι είμαι ο γιος του Μητροπολίτη. Η Ερωμένη του Γάλλου ανθυπολοχαγού. Έχω πει ότι είμαι ο ίδιος ο Δημήτριος Παπατριανταφύλλου και ψάχνω να βρω τον εαυτό μου.

Θα του στείλω αλήθεια Πακέτο του αθεόφοβου, στο τέλος.

Έχω πει ότι είμαι ο Ζαντ Κλοντ Γιουνκέρ πγοφέγοντας τα ρο «γο». Ότι είμαι ο Τσίπρας. Ο Βασίλης Λογοθετίδης. Ο Νίκος Γκάλης. Η Άντζελα Δημητρίου. Αλλάζω τη φωνή μου. Λίγο – δε θέλει και πολύ.

Έχω πει ότι είμαι από τη Γενική Γραμματεία Προστασίας του Καταναλωτή. Ποιος κύριος, με ρώτησαν. Είμαι η ίδια η Γραμματεία, τους είπα. Συνέχισαν να μου μιλούν κανονικά.

Αδύνατον να βρω άκρη -  ό,τι κι αν κάνω.

Μου στέλνουν κι άλλη εξώδικη ειδοποίηση. Μου ζητούν απειλητικά να επιστρέψω τον τερματικό εξοπλισμό - αυτόν που έχουν από το Γενάρη στα χέρια τους. Τους καλώ και τους λέω Μολών Λαβέ τον εξοπλισμό. Πώς λέγεστε. Λεωνίδας. Επώνυμο ; Σπαρτιάτης, αγαπητέ. Α.Φ.Μ. ; 3003003001, τους λέω, είμαι ο ένα. Δεν αντιστοιχεί, μου λένε, μου επαναλαμβάνετε τον τηλεφωνικό αριθμό ; τους δίδω τον αριθμό από το τηλεφωνικό κέντρο του Μεγάρου Μαξίμου. Ναι, αλλά δε μας καλείτε από αυτό. Εν πάση περιπτώσει, τους λέω, είμαι στη θερινή μου κατοικία. Από πού να παραλάβουμε τον εξοπλισμό, δεν γίνεται, εσείς να τον παραδώσετε πρέπει. Μολών λαβέ, τους απαντώ. Πού, ρωτούν. Μαντζάρου 3.  Είναι η διεύθυνση του καταστήματος τους στην Κέρκυρα - δεν το ξέρουν. Εν τάξει κύριε Σπαρτιάτη. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε, θα δούμε τί μπορεί να γίνει.

Τελευταία βάζω τα κλάματα στο τηλέφωνο. Με λυγμούς και αναφιλητά. Δεν αντέχω άλλο, τους λέω. Για αυτά τα εκατό ευρώ με έδιωξε η γυναίκα μου από το σπίτι. Με παρηγορούν. Ελάτε τώρα, θα λυθεί. Έχω έξι παιδιά τους λέω, καταλαβαίνετε τι σημαίνει για μένα. Με καταλαβαίνουν. Μετά τους διευκρινίζω ότι τα δύο μόνον είναι με τη γυναίκα μου, υπήρξα ζωηρός. Και τ’ άλλα ; Έχω ένα γιο, παλικάρι, σιδερά στην Ψυλλογειτονιά και κάτι άλλα, πού να σας τα λέω. Πώς λέγεστε, είπατε. Ρόμπερτ Μπαράθεον. Μπαράθεον ; Ναι, όπως το ακούτε, με ένα θήτα.

Όλες οι προηγούμενες ιστορίες ήταν της φαντασίας μου. Τούτη είναι η μόνη αληθινή.