Αισθάνομαι πολύ
ντεμοντέ.
Υπάρχει κάτι πάνω μου, που είναι εντελώς εκτός εποχής.
Αναρωτιέμαι αν λειτουργεί ως τροχοπέδη στις κοινωνικές και
επαγγελματικές μου σχέσεις.
Αναρωτιέμαι πόσο σοβαρό είναι.
Τα νύχια μου!
Γερά, λευκά και όπως μαρτυρούν αγαπημένες πλάτες,
απολαυστικά, τα νύχια μου έχουν
επισκεφθεί επαγγελματία μανικιουρίστα 2
ή 3 φορές σε όλη μου τη ζωή.
Περνάω πού και πού κανένα βερνίκι μόνη μου, καμιά φορά τα
καταφέρνω, άλλες χαλάω το αποτέλεσμα στα
επόμενα πέντε λεπτά, γιατί είμαι νευρική και ανυπόμονη και τελικά… παραμένω
ντεμοντέ.
Αισθάνομαι μειονεκτικά, όπου κι αν κοιτάξω βλέπω χέρια με
άψογο μανικιούρ, καμιά φορά διστάζω να φορέσω τα δαχτυλίδια μου, αναλογιζόμενη
πως τα δάχτυλά μου δεν τους αξίζουν!
Θέλεις στη Βουλή, θέλεις στη δημοσιογραφία, θέλεις στις
δημόσιες υπηρεσίες, θέλεις στα μπαράκια, θέλεις στα ταμεία των καταστημάτων, θέλεις
στο δρόμο, παντού χέρια με νύχια λιμαρισμένα, βαμμένα, γυαλισμένα, στολισμένα με
σχεδιάκια, με στρασάκια, μόνο φουντάκια δεν κρέμονται.
Η μόδα των τέλεια περιποιημένων
νυχιών, φυσικά ομορφαίνει πολλά χέρια, που δεν τα λες και κρινοδάχτυλα και
φαντάζομαι απαλύνει τον πόνο όσων κυριών τα χέρια φέρουν αγροτικό ή εργατικό
γονίδιο, βοηθώντας τις να τα προβάλλουν υπερήφανα, δίπλα σε άλλα πιο καλοζωισμένα.
Ωστόσο το φαινόμενο του νυχο-τσουνάμι, στην εποχή της κρίσης,
ομολογώ πως με υποχρέωσε να το
διερευνήσω καλύτερα, με την ελπίδα τουλάχιστον να παρηγορηθώ που αδυνατώ να το
ακολουθήσω.
Παρατήρησα λοιπόν, ότι στη μικρή πόλη που ζω, υπάρχουν
δεκάδες νυχάδικα. Σε όλους τους δρόμους, τα δρομάκια και τους ορόφους υπάρχουν
νυχάδικα.
Παρατήρησα επίσης,
επειδή είμαι περιοδικατζού, πως το θέμα των νυχιών είναι μείζον στη βιομηχανία
της μόδας, καταλαμβάνοντας μεγάλους χώρους διαφημιστικών καταχωρίσεων.
Ύστερα, διαπίστωσα από φίλες πως ο χρόνος που χρειάζεται μια
κυρία για να κάνει το τακτικό της μανικιούρ, απαιτεί προγραμματισμό, υπομονή
και πειθαρχία.
Ακόμη, χρειάζεται συνεχή ενημέρωση για τις τάσεις στα χρώματα,
τις υφές και ούτω καθεξής, άρα μελέτη.
Και το πιο σημαντικό, οι μέθοδοι εξελίσσονται, αγγίζοντας τα όρια της επιστημοσύνης. Μόνιμα, ημιμόνιμα, μεταξωτά
και δεν ξέρω γω τι άλλο, υποχρεώνουν τις κυρίες να είναι σε εγρήγορση όσον
αφορά την εξέλιξη.
Όταν οι παρατηρήσεις μου έφτασαν στο σημαντικότερο σκέλος, το
οικονομικό, η έρευνά μου, έδειξε πως ένα μανικιούρ κοστίζει κατά μέσο όρο όσο
ένα βιβλίο.
Οι εκδόσεις περνούν κρίση.
Οι συγγραφείς είναι φτωχοί.
Οι μεταφραστές υπο-αμείβονται.
Τα βιβλιοπωλεία ζορίζονται ή κλείνουν.
Ζήτω τα νύχια!