Σηκώθηκε παραδομένος στο γεγονός
ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί.
Τι νόημα έχει να υποβάλει τον εαυτό του σ΄ αυτό το μαρτύριο;
To αποδέχτηκε! Δεν θα κοιμηθείς ούτε απόψε.
Σύρθηκε βαριεστημένα προς το ανοιχτό παράθυρο.
Μα γιατί το άφησε ανοιχτό; Μήπως για να δελεάσει το λιγοστό αεράκι που
φυσούσε ξέπνοα , να μπει και στο δικό του δωμάτιο;
Άναψε τσιγάρο μηχανικά. Στάθηκε μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο και
ξεφύσηξε καπνό διώχνοντας ταυτόχρονα το φιλότιμο αεράκι που πάσχισε να μπει για
να ελαφρύνει την αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Το έδιωξε κι αυτό!
Όπως άλλωστε διώχνει τα πάντα γύρω του.
Δεν το επιδιώκει, απλά συμβαίνει.
Όχι! Αυτό είναι ψέμα. Εκείνη την έδιωξε!
Μα πόσα χρόνια πέρασαν; Πολλά! Έζησε μόνος ζωή ολόκληρη. Σαν φιλμ
πολαρόιντ με μόνη φιγούρα τη δική του.
Δεύτερο τσιγάρο. Αϋπνίας συνέχεια. Κοίταξε τον ουρανό. Δεν είχε ποιητική
διάθεση για να παρομοιάσει τη νύχτα με νεράιδα που άπλωσε το μαύρο βελούδινο
πέπλο της πάνω από την πόλη. Περισσότερο του έμοιαζε με φτηνιάρικο λαμέ ύφασμα
από το φόρεμα μιας ξεπεσμένης ντίβας.
Μα δεν βρίσκει ικανοποίηση σε
τίποτα πια. Θα τα βάλει και με τη νύχτα τώρα; Αυτή φταίει! Αυτή έφυγε!
Κι άλλο ψέμα.
Την έδιωξε! Με τις πράξεις του.
Εγωιστής, επιπόλαιος και υστερόβουλος. Πόσο θα άντεχε; Πόσα να υπέμενε
πλάι του;
Τώρα το ήξερε καλά. Από την ημέρα που έφυγε εκείνη δεν θα μπορούσε να
ξανακοιμηθεί. Δεν θα ήταν ο ίδιος άνθρωπος. Καταδίκασε τον εαυτό να υπάρχει και
όχι να ζει!
Μα γιατί τα κάνει όλα αυτά; Νόμιζε ότι θα ήταν εύκολο. Πολλοί άνθρωποι
ζουν έτσι . Αυτός γιατί δεν μπορούσε; Γιατί τον πρόδωσαν οι δυνάμεις του; Όλα
έχουν το τίμημα τους τελικά.
Κι εκείνη;
Αν ήταν εδώ όλα θα ήταν διαφορετικά.
Καλύτερα; Ποιος ξέρει. Ένα είναι σίγουρο. Μαζί μ’ εκείνη έχασε και τον εαυτό του.
Γύρισε στο κρεβάτι του. Γιατί;
Αφού δεν μπορεί να κοιμηθεί!
Κοντεύει να ξημερώσει. Στο δωμάτιο μπαίνει το πρώτο φως της αυγής . Θαμπό σαν ντυμένο σε
χειμωνιάτικη πάχνη.
Κι όμως είναι καλοκαίρι! Καλοκαίρι ήταν κι όταν έφυγε εκείνη !
Η απουσία της δεν είναι μόνο βασανιστική. Είναι αμείλικτη.
Η γεωγραφία των σεντονιών στο κρεβάτι του έχει αλλάξει.Τα βαμβακερά
οροπέδια και τα εμπριμέ ποτάμια έγιναν πεδιάδα. Κάποιος που κοιμόταν εκεί
σηκώθηκε. Μα δεν αντάλλαξαν ούτε καλημέρα.
Αυτό όμως συμβαίνει χρόνια τώρα.
Από τότε που έδιωξε εκείνη.
Τη συνείδηση του.