Η εποχή των Δόγηδων έχει προ πολλού τελειώσει. Γι αυτό και οι
Επτανήσιοι προύχοντες που μιμούνταν μετά μανίας τις ευγενικές συνήθειες των
γειτόνων και κυριάρχων τους είναι πια ντεμοντέ.
Επίσης οι βασιλείς δεν είναι πια εδώ, ευτυχώς, και τα
παραχωρημένα κάποτε σε κείνους ακίνητα, απολαμβάνει ο λαός, ευτυχώς.
Ακόμα, η Μεγάλη Βρετανία με τους κατοίκους φλεγματικής
συμπεριφοράς και υποδειγματικών τρόπων πέφτει μακριά, πια δεν πάμε για βόλτα
στο Λονδίνο, δυσκολευόμαστε, κρίμα.
Τέλος, η ψηφιακή επικοινωνία
έχει κατακλύσει σε μεγάλο βαθμό τους τρόπους επικοινωνίας μεταξύ μας, αναδεικνύοντας
την ταχύτητα, τη συντομία και σχεδόν τη στενογραφία σε νέο modus vivendi.
Όμως ανόητε κύριε και ανόητη κυρία, τίποτα από τα παραπάνω
δεν θα έπρεπε να είναι ικανό να σας κάνει τόσο μα τόσο αγενή, εάν δεν ήσασταν
απλώς ανόητος. Γιατί είναι αυτονόητο ότι ο έξυπνος άνθρωπος γνωρίζει πόσο
έξυπνο εργαλείο ζωής είναι η ευγένεια.
Σε σας μιλάω ανόητε, που στην καθημερινότητά σας ξεχνάτε την
καλημέρα, το ευχαριστώ και το παρακαλώ, το κράτημα της πόρτας, την
προτεραιότητα σε μια μητέρα με καρότσι, σε έναν ηλικιωμένο και την καλημέρα
στην κυρία που καθαρίζει τη σκάλα.
Σε εσάς που δε
γυρίζετε πίσω την κλήση ή το μήνυμα στο κινητό σας. Κυρίως εάν εσείς ο ίδιος σε
άλλο χρόνο, ανάλογα με τις ανάγκες σας, το κάνετε.
Μιλάω ακόμη σε εσάς που όταν συναντάτε ευγενικούς ανθρώπους, τους
κοιτάτε σαν να βγήκαν από το ψυχιατρείο ή από νουβέλα του Ξενόπουλου.
Επίσης σε εσάς που όταν μιλάτε σε έναν υπάλληλο δια ζώσης ή
στο τηλέφωνο, χρησιμοποιείτε ενικό κι ας μη γνωρίζετε την ηλικία του, γιατί
πιφ, είναι υπάλληλος, δεν είναι ιατρός (!), αλλά και στον υπάλληλο του δημοσίου,
βεβαίως-βεβαίως, που μιλά στον ενικό
ακόμη και σε ανθρώπους 80 ετών.
Σε μια ξεχωριστή κατηγορία τοποθετώ τους άνδρες αγενείς και
ανόητους που στην ευγένεια μιας γυναίκας βλέπουν, ένας Δίας ξέρει γιατί, τη γυναίκα
ανάσκελα και εκείνους από πάνω, επαναλαμβάνω ένας Δίας ξέρει γιατί, ή μπορεί
και ένας ανθρωπολόγος-σεξολόγος-κοινωνιολόγος ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Επειδή όμως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και η νόρμα πάντα
από ψηλά έρχεται, ένα τηλεοπτικό ημίωρο στο κανάλι της Βουλής σε ολομέλεια,
είναι ικανό να αντικατοπτρίσει το σήμερα.
Πολάκηδες, Αδώνηδες και ακόμα άλλοι δημιουργούν ένα νέο πρότυπο
συμπεριφοράς. Από τη χρήση της γλώσσας, που τόσα σημαίνει για τον άνθρωπο, έως τους
τρόπους που κινούνται κοινωνικά, πάρα
πολλοί πολιτικοί, είναι απαίσιοι. Κορυφαία
και αξέχαστη στιγμή η φιλοξενία του Προέδρου των ΗΠΑ στο Μέγαρο Μαξίμου από τον
Έλληνα Πρωθυπουργό που χασμουριόταν…
Και αν ο αντίλογος στα παραπάνω είναι μια νέου τύπου θεωρία
ότι φέρομαι όπως αισθάνομαι, και δεν υποκρίνομαι, είναι και αυτός ανόητος. Πολύ
απλά γιατί η ευγένεια ομορφαίνει τη ζωή μας.
Προφανώς δε γεννήθηκαν όλοι οι άνθρωποι σε περιβάλλον
ευγένειας και καλών τρόπων και προφανώς τα πρωτόκολλα δεν έχουν θέση στη
σύγχρονη πραγματικότητα. Η απλή όμως ανεπιτήδευτη καλή συμπεριφορά κάνει τόσο
πιο ευχάριστη την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή και τις σχέσεις των ανθρώπων.
Είναι κάτι σαν ‘δούναι και λαβείν’ με στόχο την καλύτερη εκδοχή του ‘είναι’. Η
καλή συμπεριφορά μάλιστα, πρώτα θέση έχει στο σπίτι μας και στους οικείους μας και
ύστερα στον έξω κόσμο γιατί το αντίστροφο, πολύ γρήγορα αποδεικνύεται κάλπικο.
Και είναι τόσο όμορφο και τόσο εύκολο.
Το να υποστηρίζει κανείς ότι η αγένεια είναι τρόπος
συμπεριφοράς και ειλικρίνειας δε σημαίνει τίποτα περισσότερο παρά έλλειμμα πολιτισμού.
Είναι τόσο σημαντική η ευγένεια, ανόητε!