-Θες
να μάθεις τα μυστικά της ομορφιάς μου;
Εμφανίστηκε
σε ένα κουτάκι πάνω δεξιά στην οθόνη με
πλούσια κόμη και γλυκανάλατο χαμογελάκι
σιγουριάς προς το φακό.
-Του Instadram ή
τα κανονικά; θέλω
να τη ρωτήσω.
Δεν
έκανα ορθογραφικό λάθος, όχι.
Στην
κακή του εκδοχή πρόκειται για drama.
Στην
καλή του για θαύμα.
Αλλά
τώρα θα πούμε για την κακή.
Είναι
μια κοπέλα – πωλήτρια σε trendy κατάστημα
ρούχων της πόλης- που χωρίς να γνωρίζω
τίποτα για εκείνη, τη θεωρώ την απόλυτη
ενσάρκωση του dramaτος.
Μέχρι που με τρομάζει, δεδομένου ότι
έχω κόρη, οι φίλες μου έχουν κόρες και
γενικά νοιάζομαι για όλες τις κόρες.
Η
κοπέλα στο κατάστημα είναι πολύ κοντή,
πολύ αδύνατη και όχι πολύ, αλλά αρκετά
άσχημη. Η κοπέλα ντύνεται και βάφεται
στην καθημερινότητα ακριβώς όπως θέλει
να φαίνεται στο Insta. Περπατά
έτσι. Κοιτά έτσι. Μιλά έτσι. Νομίζω πως
δε χαμογελά ποτέ.
Η
κοπέλα στο Insta είναι
ψηλή, λεπτή, αρκετά ενδιαφέρουσα έως
και όμορφη. Ντύνεται και βάφεται όπως
θα έκανε στην καθημερινότητα, περπατά
και κοιτά τον φακό όπως θα έκανε το πρωί
στην πόλη. Εννοείται πως δε χαμογελά.
Μπερδευτήκατε;
Αυτή
να δείτε.
Έχει
τόσο περιπλέξει την εικονική και την
πραγματική της φιγούρα που ίσως σύντομα
πάψει να τρώει και μόνο θα βάφεται και
θα ντύνεται. Σπανίως, για να συντηρείται
θα καταπίνει το instafood που
φωτογραφίζει.
Το
πρόβλημα με αυτήν την -δύο σε ένα - κοπέλα,
εκπρόσωπο μιας κοινότητας ανθρώπων,
είναι ότι ίσως δυσκολεύεται να
ξεχωρίσει το τρισδιάστατο από το
επίπεδο, τη σάρκα από το χαρτί, τον
οργασμό από την προσποίηση. Ότι
πιθανόν αδυνατεί να δει με τη φυσική
όραση ανθρώπους και πράγματα, παρά μόνον
με τη ματιά του φακού. Ότι ίσως δεν ξέρει
να γελάει ούτε να κλαίει, παρά μόνον
ξέρει να παίρνει τη σωστή Insta
pose.
Μοιάζει
ότι το επόμενο στάδιο θα είναι, η
κοπέλα και η κοινότητα των μπερδεμένων
με τη social εικόνα
τους ανθρώπων, να βιώνουν ακόμη και
τα μεγάλα γεγονότα της ζωής τους μέσα
από πόζες που θα τα αποδεικνύουν. Θα
φωτογραφίζουν τη γέννηση ή το φέρετρο
για να μάθει η υφήλιος ότι τα βίωσαν, ως
σύγχρονοι ήρωες της εικονικής τους
σημαντικής ιστορίας.
Ας
σοβαρευτούμε.
Το
μαχαίρι καθαρίζει το φρούτο.
Το
μαχαίρι σκοτώνει τον άνθρωπο.
Το
ίδιο και το Instagram.
Η
χρήση του εξαρτάται από την προσωπικότητα,
τη ζωή, τα απωθημένα, τα απύθμενα και τα
σημαδεμένα καθενός.
Από
την πνευματική ένδεια και καμιά φορά
την αντικειμενική φτώχεια που την
μετατρέπει σε πλούτο μέσω της ψηφιακής
πλάνης των ημερών.
Από
το συναισθηματικό έλλειμμα, τη μοναξιά,
την επιδειξιμανία μιας ψεύτικης ζωής.
Από
το δεν είμαι χαρούμενος και παίζω
ψηφιακούς ρόλους αντί να ψάξω τη χαρά
στη σάρκινη ζωή μου.
Είναι
στενόχωρο, ίσως επικίνδυνο και σίγουρα
απολύτως ανοργασμικό.