Αγαπώ
το φθινόπωρο που μου σκεπάζεις με το
σεντόνι τα πόδια και με φιλιά τους ώμους.
Εσύ
αγαπάς τον Ιούνιο.
Φωτογραφίζω
τους κάβους των καραβιών και τα σχοινιά
από τις βάρκες που τραβιούνται με τους
φθινοπωρινούς αέρηδες. Θέλω να φωτογραφήσω
και το τρίξιμό τους όταν τεντώνονται,
αλλά αυτό δε φωτογραφίζεται.
Εσύ
αγαπάς τον Ιούνιο.
Μαζεύω
κάστανα από το καστανοδάσος, τα βράζω,
τα ψήνω, τα χαρίζω, τα κάνω μπιμπελό ως
τον Ιούνιο σου
και τότε τα πετάω.
Γιατί
αγαπάς το φως, σ΄ αγαπώ. Γιατί είσαι ένας
Ιούνης που φωτίζει το μονίμως μέσα μου
φθινόπωρο. Γιατί είσαι φως ατελείωτο,
μια απέραντη εναλλακτική πηγή φωτός.
Το μόνο
που σου αρέσει το φθινόπωρο είναι
η μυρωδιά της γομολάστιχας. Έτσι σβήνεις
τα λάθη. Σβήνεις κι αυτή την βλαμμένη
αίσθηση ότι θα φτάσει
κάποτε και
για μας το φθινόπωρο. Σβήνεις ακόμη και
αυτούς τους Ιούληδες που
μοιάζουν με φθινόπωρο και μας μπερδεύουν
αγάπη μου.