Όλα ξεκίνησαν από μια μηχανή Nespresso και ένα άρθρο που δημοσίευσε η φίλη Τζούλια Κλήμη περί των αντι-οικολογικών και επιβλαβών χαρακτηριστικών της. Διαβάζοντάς το, επιβεβαίωσα την αρχική μου δυσπιστία, την οποία η γοητεία του George Clooney δε με είχε αφήσει να εκφράσω.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, πώς ένα λάτρης του Como, ένας κατ’ επιλογήν κάτοικος της Μεσογείου, διαφημίζει προκάτ κακοψημένο καφέ σε μεταλλικές κάψουλες; Αυτό είναι άλλο ζήτημα, καθόλου γοητευτικό σε αντίθεση με τον George.
Η μυρωδιά του καφέ από το παραδοσιακό καφεκοπτείο της αγαπητής αρμενικής οικογένειας της πόλης μας, η συνέχιση της τέχνης από νέους επιχειρηματίες, η γνώση για τον καφέ, τις ποικιλίες του, την παρασκευή του, κάνει τη διαδικασία Nespresso να μοιάζει απόλυτα αφύσικη. Γιατί είναι.
Όπως αφύσικες είναι δεκάδες καθημερινές επιλογές μας, όταν
καταναλώνουμε.
Ας πούμε, το συσκευασμένο τυρί, που λήγει σε πολλούς μήνες
ενώ δεν έχει συντηρητικά, απλά γιατί η συσκευασία του περιέχει χημικά.
Ή το συσκευασμένο κρέας που μοιάζει σαν να μην προέρχεται από
ζώα που ζουν και αναπαράγονται στη φύση. Ή το ψωμί του τοστ με τα δεκάδες
συστατικά, που επισκιάζουν το αυτονόητο αλεύρι και τη μαγιά, και μοιάζει με
τετράγωνο σφουγγαράκι.
Η απαρίθμηση της αφύσικης καθημερινότητας, κι αυτή αφύσικη είναι σε σχέση με τη ζωή μας,
που όπως κάθε ζωή είναι ένα σύνολο συνηθειών. Που κι αυτές αλλάζουν, όσο
προχωράει η ζωή. Ας πούμε, κάποτε τα ρούχα τα έραβε η μοδίστρα και οι εγχώριες
βιοτεχνίες έτοιμων ενδυμάτων. Σήμερα, οι κακές γλώσσες λένε ότι ράβονται στη
μέση του ωκεανού, από χέρια υπηκόων πάμπτωχων χωρών.
Τρομαχτικοί είναι οι συλλογισμοί που μου προκάλεσε σήμερα η
κάψουλα του Nespresso. Τρομαχτική όμως είναι και η καθολική αντίσταση στο ρεύμα. Ούτε
θα μπορούσα ούτε θα ήθελα ποτέ, να απομονωθώ από τον ρου της κάθε μέρας, από
την ομορφιά της εξέλιξης, την πορεία προς τα μπρος που με όλα τα τρομαχτικά «αφύσικα», παράλληλα μου προσφέρουν
τεχνολογία, επικοινωνία, ταξίδια, εμπειρίες και εμβόλια!
Όσο τα σκέφτομαι, τόσο καταλήγω ότι… υπάρχει λύση. Υπάρχει
τρόπος να βελτιωθεί η ζωή εκάστου ενός αλλά και γενικά η ζωή στον πλανήτη,
χωρίς ουτοπίες περί ανατροπής της γιγάντιας οικονομικής δραστηριότητας του
πλανήτη, φυσικά. Υπάρχει η κάθε μέρα και ο κάθε άνθρωπος που έχει την επιλογή
της ποιότητας, επομένως έχει και την εξουσία να ζητά από την αγορά αυτό
ακριβώς: ποιότητα!
Προτιμώντας την ντομάτα από το χώμα που τη βγάζει καλύτερη
και μόνον στην εποχή της.
Αγοράζοντας τυρί από το τυροκομείο της περιοχής.
Ρούχα και αξεσουάρ από «μικρούς» Έλληνες σχεδιαστές (που
πατούν με τα δυο πόδια στη γη, οκ).
Κρασί και μέλι από τοπικούς παραγωγούς.
Είδη μπακαλικής από το συνοικιακό κατάστημα.
Και, και, και… προσθέτει καθένας ό, τι ξέρει κι ό, τι
επιθυμεί.
Σαφώς και δεν σώζεται ο πλανήτης με μια τέτοια στάση. Σίγουρα
όμως το επίπεδο της ζωής μας ανεβαίνει πολλά επίπεδα. Και πιθανόν, οι πολλοί να
δημιουργήσουμε και trends, ελληνιστί μόδα!
Αλήθεια, υπάρχει καλύτερη μόδα, πιο πρωτοποριακή, πιο
«ακριβή» από την ταυτότητα του αυθεντικού; Στην εποχή της μαζικοποίησης, που
κάθε μέρα δημιουργούνται δεκάδες brands με στόχο να γίνουν μόδα, το πιο ισχυρό brand θα είναι πάντα η αυθεντικότητα με
ονομασία προέλευσης. Οι Γάλλοι το γνωρίζουν από παλιά. Εμείς, στην πάμπλουτη
από αυθεντικά Brands χώρα
μας –αλλά και πόλη μας- όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο όμορφη θα
είναι η κάθε μέρα μας, επομένως η ζωή μας.
Πίνω τον ψημένο, μυρωδάτο μου καφέ αγορασμένο από τοπικό
καφεκοπτείο και σκέφτομαι ότι το απόγευμα θα φάω ένα χειροποίητο γλυκό στο
αγαπημένο μου καφεστιατόριο στην Παλιά Πόλη.
Δεν θα αλλάξω τον κόσμο, ποτέ δε μου πέρασε από το μυαλό κάτι
τέτοιο. Θα του δίνω όμως, όσο μπορώ, το άρωμα που θέλω εγώ. Έτσι θα τον αγαπώ
περισσότερο. Κι αυτόν κι εμένα!