Είμαστε 36%. Είναι η γειτόνισσα μου, ο χασάπης μου, τα ξαδέλφια μου, η θεία Βίκυ που ψήφιζε πάντα τη δεξιά αλλά της πετσόκοψαν τη σύνταξη του μακαρίτη και η κομμώτρια μου που κατέβασε το χτένισμα στα 10 ευρώ και πάλι χρωστάει τα ένσημα της βοηθού. Είναι οι πρώην σοσιαλισταί του ΠΑΣΟΚ που βρίσκουν κοινά εδάφη, είναι ο αυτοδιοικητικός αιρετός που εκλέχθηκε με συνδυασμό ΣΥΡΙΖΑ και αισθάνεται υποχρεωμένος, είμαι κι εγώ που θέλησα να τιμωρήσω το κολλέγιο και τη συνομωταξία εκείνων που μας θεωρούν ξεδοντιάρηδες (όπως Ολλάντ), κι άλλοι πολλοί -είμαστε πολλοί. Είμαστε το 36% του εκλογικού σώματος. Ανάμεσα μας είναι κι εκείνοι που πάντα ήξεραν γιατί βρίσκονται στο χώρο της Αριστεράς. Με συνεχή καταμέτρηση ηττών, με απαξίωση των ιδεών τους από το νεοφιλεύθερο συρφετό, με άδειες τσέπες και μεγάλα χαμόγελα, εκείνοι ήταν πάντα εκεί. Με βαριά αλλεργία στην εξουσία, οριακή αδιαφορία για τον πλούτο, βαθιά πίστη στις ιδέες της Αριστεράς, με μάτια που δεν κουράστηκαν ποτέ να διαβάζουν ποίηση, με
Τετράδιο σκέψεων