Spiral

Το δράμα δε μας ταιριάζει. Μόνο χαρά είχε η σχέση μας. Ήμουν η μικρή και ήσουν ο μεγάλος αγαπημένος της. Είχαμε τα σύμβολά μας. Το ροζ σπαστό ποδήλατο που έφτασε με το αεροπλάνο Σάββατο πρωί. Τις κούτες από τα καλύτερα παιχνιδάδικα της χώρας. Το κόκκινο παλτό από το Λονδίνο. Τις παραστάσεις στη Λυρική. Το γεμάτο δώρα πορτ μπαγκάζ της Giuiletta σου. Το ‘δαφνοστεφανωμένο και πολυδοξασμένο’ όπως έλεγες ιστιοπλοϊκό σου που έσκιζε στους αγώνες και καμάρωνες. Τις ατέλειωτες αγκαλιές. Το παιδικό μου χεράκι που μάθαινε να ζωγραφίζει το σφυροδρέπανο για να θυμώνουν οι υπόλοιποι της οικογένειας. Τα ντεσιμπέλ της αληθινής μουσικής που άκουγες και σου έλεγα έφηβη με θράσος «Δε μου αρέσει». «Σου αρέσουν οι άναρθροι ήχοι ανατολικής προελεύσεως που ακούγονται στα κέντρα διασκεδάσεως;» απαντούσες. Το σκεφτόμουν, γιατί ακόμα δεν ήξερα τι μου άρεσε. Μου άρεσε όμως που είχα τη σταθερή σου αξία παρούσα ακόμη και στις μεγάλες αποστάσεις. Μου άρεσε η μικρή μας συνομωσία της κό