Spiral

Οι χρωματιστές γειτονιές, μου θυμίζουν τα παγωτά της ΕΒΓΑ και το αλάτι στο ψημένο καλαμπόκι. Οι χρωματιστές γειτονιές, μου θυμίζουν μυρωδάτες μπουγάδες, περαστικούς που δε βιάζονται και νοικοκύρηδες που κατεβαίνουν φρεσκοσιδερωμένοι για τη απογευματινή τους βόλτα. Μυρωδιές από κουζίνες, άνισα σκαλοπάτια και κρυμμένες γωνιές, φτιαγμένες για αλμυρά φιλιά το δειλινό. Γατιά και σκυλιά που λιάζονται και παιδιά που παίζουν κρυφτό. Οι χρωματιστές γειτονιές, μου θυμίζουν μέρες που η δημιουργία ήταν αυθόρμητη, και ακόμη κι άναρχη, ήταν όμορφη. Τα σπίτια φτιάχνονταν για να ζουν οι κάτοικοι, οι αυλές για να μαζεύονται και τα πεζούλια για να ξαποσταίνουν. Ακόμα πιο παλιά, φτιάχνονταν και πηγάδια και εκκλησίες, δημιουργίες όχι αυθόρμητες αλλά οπωσδήποτε χρήσιμες. Οι χρωματιστές γειτονιές, μου θυμίζουν ότι η καθημερινότητα ήταν συντονισμένη με τους λεπτοδείκτες της ανθρώπινης ύπαρξης. Ότι προσανατολισμός κάθε πράξης ήταν η χρησιμότητα για τον άνθρωπο, για τον κάτοικο. Πρόλαβα τις χρωματ