Spiral

Δεν υπάρχει χειρότερο μέρος για τον άνθρωπο από την αυλή. Όχι τον κήπο καλέ. Την αυλή. Σαν του Λουδοβίκου, ας πούμε, του 14 ου . Σαν του Ανδρέα Παπανδρέου. Σαν του Ντόναλντ Τραμπ!! Σαν του  φτωχού που γίνηκε πλούσιος. Σαν του επαρχιώτη που έγινε νομάρχης. Η περίφραξη της αυλής είναι φτιαγμένη είτε από χαρτονομίσματα είτε από αξιώματα. Λίγα ή πολλά λεφτά δεν έχει σημασία, μικρά ή μεγάλα αξιώματα πάλι δεν έχει σημασία. Το σίγουρο είναι πως η ανιδιοτέλεια απουσιάζει. Κι αν η προσποίηση ότι στην αυλή κατοικεί μια μεγάλη αγάπη ανακουφίζει τους συμβαλλόμενους, ωστόσο ποτέ δε θα είναι αρκετή για να καλύπτει ικανά τη δυστυχία τους. Η αυλή κατοικείται κυρίως από άρρενες, σαφώς επειδή ως σήμερα στην ανθρώπινη ιστορία, οι άνδρες κατέχουν χρήμα και εξουσία. Όχι πως αμφιβάλλουμε πως η κυρία Λαγκάρντ ή η κυρία Κλίντον έχουν κι εκείνες αυλή, η οποία και πάλι όμως σίγουρα ανδροκρατείται. Τα στερεοτυπικά γνωρίσματα της αυλής είναι εν πολλοίς γνωστά. Ο μεγάλος τηλεφωνεί και σε χ

Σήμερα ειδοποιεί το facebook ότι είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού. Κι εμένα οι Παγκόσμιες Ημέρες όπως και οι ονομαστικές εορτές δε μου αρέσουν καθόλου. Αλλά μου αρέσουν τα κορίτσια. Τα λατρεύω. Όχι επειδή αισθάνομαι ακόμα ένα κορίτσι έστω και σε ένα μικρό κομμάτι του εαυτού που ολοένα και συρρικνώνεται και ενίοτε απότομα και βίαια, ούτε επειδή λατρεύω την κόρη μου, γιατί αυτό είναι αυτονόητο. Λατρεύω τα κορίτσια γιατί έχουν κάτι από την ομορφιά ενός φρέσκου λουλουδιού, κάτι από την εύθραυστη υφή ενός λεπτού κλαριού κι ακόμα κάτι από τον κίνδυνο να μαραθούν απότομα σαν το λουλούδι και το κλαρί να βράχηκε με δηλητήριο. Δεν μπορώ να προσδιορίσω αν η φύση προόρισε τα κορίτσια να έχουν κάτι από μάνα ή αν το οικογενειακό και κοινωνικό πρότυπο τους χάρισε μια τέτοια προσομοίωση από τα μονά ακόμα χρόνια της ζωής τους, πάντως σε συνθήκες πολέμου, φτώχειας και καταστροφής τα κορίτσια χωρούν στη μορφή τους όλη τη συγκίνηση της μάνας προστάτιδας των άλλων. Πέραν όμως των τραγικών συ