Spiral

Μια φίλη έγραψε πρόσφατα πολύ εύστοχα  ότι το καλυμμένο σώμα (για λόγους θρησκευτικού φονταμενταλισμού) είναι το υπόδουλο σώμα. Συμφωνώ απολύτως. Αλλά τούτη η διαπίστωση ήρθε και κόλλησε ενοχλητικά με μια άλλη μου σκέψη, καθώς παρατηρούσα την απίστευτη ομοιομορφία των νέων γυναικών σε μια κοινωνική συγκέντρωση. Τα εργαλεία χειραγώγησης, καταστολής, υποταγής των γυναικών και της αποξένωσης από το ίδιο τους το σώμα είναι αμέτρητα. Το ένα πιο αποτελεσματικό από το άλλο. Κι αν, λέω αν, μια τόσο έκδηλη καταπίεση όπως η μπούρκα σε όλες τις εκδοχές της, γεννάει μια αντίδραση, μια επανάσταση, ενώνει φωνές, υψώνει γροθιές, γίνεται αντικείμενο συζήτησης και διαμάχης, τι συμβαίνει με την άλλη «στολή», αυτήν του σέξυ, αψεγάδιαστου θηλυκού; Αυτήν την υιοθετούμε ‘’μόνες μας’’, την ενστερνιζόμαστε, την αφομοιώνουμε, τη θεωρούμε δική μας επιλογή. Ας μην αφήνει περιθώριο διαφοροποίησης. Διαστάσεις, λουκ, φάσιον, ύφος, κίνηση όλα επιβεβλημένα, συχνά αφύσικα, κόντρα ρόλος. Κακέκτυπο ελευθερ

    Μέρες τώρα δε γράφω γιατί δε γράφονται... Η εποχή της άγνοιας κινδύνου πέρασε και παρότι ένα μικρό κομμάτι αθωότητας κανείς ποτέ δε θα μου πάρει, ο αυθορμητισμός του πληκτρολογίου μου ορθολογίζεται εκνευριστικά τον τελευταίο χρόνο. Είναι που θέλει να με προστατεύσει. Αντιστέκομαι. Γιατί στην παγίδα της αυτολογοκρισίας, μια φορά να πέσεις, καλύτερα πέτα την πένα και το πληκτρολόγιο κι όποια προέκταση της ελευθερίας σου έχεις. Τόσον καιρό παρατηρώ, παρατηρώ και δε μιλώ γιατί οι δικοί μου  δεν εντυπωσιάζονται πια. Παρατηρώ  τα ίδια πρόσωπα στους ίδιους διαδρόμους ‘υπουργείων’ με το ένα χέρι απλωμένο και το άλλο σ’ ένα περίστροφο. Παρατηρώ τα ίδια τηλεοπτικά και –ο θεός να τα κάνει- δημοσιογραφικά φαινόμενα. Υπάρχουν ακόμη εκπομπές ταλέντων κι ας μη θυμόμαστε καν τους προηγούμενους νικητές. Συναυλίες με δήλωση στην εφορία φέτος, εξού και μίνιμουμ κράτηση κατ’ άτομο 500 ευρώ και όχι δεν είναι του ΜικΤζάγκερ. Απόψεις, δηλώσεις και βαρύγδουπα από στόματα που θα