Spiral

Από παιδί έτρεμα τους συκοφάντες. Σήμερα, τους έχω καταχωρημένους στα πιο χαμηλά πατώματα της εκτίμησής μου, εκεί που τα πάντα μυρίζουν άσχημα, χωρίς να τους δίνω μεγάλη σημασία. Και εντελώς ξεκάθαρα πιστεύω, ότι εκτός από τα ποταπά τους κίνητρα, έχουν και μια μικρή ή μεγάλη διαταραχή. Γιατί ποιος υγιής άνθρωπος με μια υγιή ζωή έχει την πολυτέλεια να ασχολείται μανιωδώς με κάποιον τρίτο; Από τον Αριστοφάνη και την αρχαία Αθήνα όπου εμφανίζονται ως πρόσωπα σκοτεινά, κάποια στιγμή κανονικοί επαγγελματίες αλλά και περίγελοι ως την εποχή των fake news και της δολοφονίας χαρακτήρων, οι συκοφάντες διαχρονικά υπάρχουν με ευφάνταστο τρόπο στις μέρες και τις νύχτες μας. Προσωπικά, μου είχε συμβεί μια χοντρή ιστορία δημόσιας συκοφαντίας που το μόνο που τελικά μου άφησε είναι η απορία γιατί δεν προσέτρεξα τότε στον εισαγγελέα. Έχει συμβεί σε φίλους. Έχει συμβεί σε γονείς εν διαστάσει με κίνητρο την επιμέλεια των παιδιών. Έχει συμβεί σε πολιτικούς που η προσωπική τους αδυναμία έγινε πεδίον

  Καλή Χρονιά. Για τον καθένα και για όλους! Γιατί είναι αδύνατον να είναι κανείς καλά αν δεν είναι το σύνολο καλά και αντίστροφα. Πρόκειται για μαθηματική εξίσωση, όχι απόλυτη βέβαια αλλά με εκείνο το σύμβολο που σημαίνει ίσον ή περίπου με… Το γύρισμα του χρόνου φέτος, η στιγμή δηλαδή που το ένα μοναδικό δευτερόλεπτο γίνεται σημαντικό γιατί εμπεριέχει αγωνία, προσδοκία, ιαχές χαράς, τσιν – τσιν και λαχτάρα, όχι για όλους και πάντα ομολογουμένως, με βρήκε μια χαρά, ανάμεσα σε φίλους και φιλιά. Η δεύτερη όμως ημέρα του χρόνου, που δεν είναι ένα δευτερόλεπτο ψευδαισθήσεων και  αυταπάτης ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει επειδή το 21 γίνεται 22 στα ημερολόγια, με βρήκε θλιμμένη. Κι αυτό, γιατί καθώς περπατούσα στην πόλη της Κέρκυρας για άσκηση και ευχαρίστηση, πετύχαινα μόνο το πρώτο. Όπως κατηφόριζα από τα Ανάκτορα προς τα Μουράγια, και ενώ η θέα της μάζωξης των προσκόπων ήταν τόσο πολύ ευχάριστη , όπως κάθε κοινότητας ανοιχτής και χρήσιμης στην κοινωνία, η αντικριστή θέα του εμβλ

Χθες το βράδυ αποκοιμήθηκα με τη επιθυμία να κάνω podcast , κι όχι μόνον να κάνω podcast αλλά να κάνω το πρώτο μου πριν εκπνεύσει το 2021. Αυτές οι βιασύνες θα σε φάνε είπε η αυστηρή υπερΑλίκη για την αδημονία μου, αλλά ποιος την ακούει την ψυχαναγκαστική τελειομανή  αυτήν, πάντα το δικό μου κάνω. Έτσι τώρα ακούτε το πιο ερασιτεχνικό, αυτοσχέδιο, αυθόρμητο podcast της χρονιάς –και της επόμενης. Το θέμα του είναι ο Πολιτισμός. Όχι αυτός που νομίζετε, δηλαδή ο πολιτισμός του Μπετόβεν, του Τσέχωφ, του Μονέ. Καθόλου, καθόλου. Το θέμα είναι ο Πολιτισμός της καθημερινότητας και συγκεκριμένα 5 πράγματα που μας κάνουν πολιτισμένους –ή έστω πιο πολιτισμένους… Πολιτισμένους μας κάνει η καθημερινή, ανυπόκριτη ευγένεια. Οπωσδήποτε όχι η ευγένεια που λέει ψεύτικα ευχαριστώ, παρακαλώ και κολακείες για κάποιον σκοπό αλλά οι αληθινοί καλοί τρόποι. Οι τρόποι που κάνουν τους άλλους να νιώθουν άνετα σε κάθε συνθήκη. Που δεν διαχωρίζουν τους ανθρώπους, που απλώνουν τη ζεστασιά τους στον χώρο, πο