Spiral

Ο ουρανός είναι γκρι. Η καρδιά είναι κόκκινη. Η δική μου είναι ξεχασμένη στο συρτάρι του ξύλινου γραφείου, στον αριθμό 211 της οδού Τζουλιάνι στη Φλωρεντία. Ο αριθμός 211 είναι μια είσοδος από λευκή βελανιδιά, όμοια με του γραφείου. Σου άνοιγα από το θυροτηλέφωνο, ντριν ακουγόταν σε όλο το κτήριο και η κυρία Τζαγιόλο του δευτέρου είπε 'δώσε στο φίλο σου κλειδί, μη μας ξυπνάτε νυχτιάτικα'.  Πάνω στο γραφείο, νοικιασμένο κι αυτό μαζί με το ισόγειο δυάρι, απλώναμε τα σχέδια για την εργασία μας.  Μετά απλώναμε τους εαυτούς μας. Όχι πάντα με την ίδια σειρά. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε την ίδια ακριβώς εργασία μια που εσύ ήσουν ο βοηθός του καθηγητή μου, εγώ ήμουν η φοιτήτρια. Επίσης η αλήθεια είναι ότι εσύ είχες ξεκινήσει το γοργό σου βηματισμό στο κουλουάρ της επιτυχίας, την ώρα που εγώ κάπνιζα βαριά τσιγάρα και επισκεπτόμουν τα ιν βογκ μπαρ της πόλης. Δε θα τα επισκεπτόμουν σου είχα πει αν έμενες μαζί μου τις νύχτες. Αλλά εσύ έπρεπε να επιστρέφεις στο σπίτ