Spiral

Έφτασα πια στην εποχή της συνείδησης ότι ο χρόνος είναι μια τεχνητή έννοια, θα μπορούσε να έχει οριστεί και αλλιώς, και άρα καμιά καλή ή κακή χρονιά δεν αποχωρεί με τις χαρές ή τις πίκρες της, ώστε να δώσει τη θέση της σε μια νέα με τις δικές της ευχές ή κατάρες. Δε θα λυπηθώ για τους διασήμους που έφυγαν, περισσότερο από όσο για τις μανάδες που φεύγουν από τον πόλεμο με τα μωρά τους κατάσαρκα μπας και σωθούν. Λιγότερο θα λυπηθώ, συγχωρέστε με, συμφωνώντας με τον καρδιακό μου φίλο Σπύρο, το άλλο μισό του Spiral μας. Ούτε θα λυπηθώ που στην Αμερική εξελέγη Πρόεδρος ο εθνικός τους καραγκιόζης διότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Έτσι, δε θα λυπηθώ και τον εαυτό μου που πήρε αυτούς που του άξιζε, έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που αποδεικνύει καθημερινά ότι μάλλον αδυνατεί να διοικήσει ακόμα και περίπτερο. Γενικά δεν πιστεύω πως οι χρονιές μπαίνουν και βγαίνουν με το μαγικό ραβδί μιας νεράιδας που ξέρει αν θα είναι καλές ή κακές, σαν τις μοίρες πάνω από την κούνια