Spiral

Το ζήτημα της αποδοχής, κάποτε μου έφερνε θλίψη και πλήξη. Όχι, δεν ήθελα να αποδεχτώ τους άλλους όπως είναι. Ούτε τη χώρα . Ούτε τον κόσμο. Και το κυριότερο, ούτε τους αγαπημένους μου. Ήθελα να γίνουν στα μέτρα μου και στα γούστα μου όλοι και όλα. Δε θυμάμαι πότε συνέβη, αλλά δεν έχει περάσει καιρός που ένα μαγικό πέπλο (της ηλικίας φαντάζομαι είναι αυτά τα πέπλα) πέρασε και ξεσκέπασε την αλήθεια. Τι ανακούφιση είναι τούτη! Να μπορώ να αποδέχομαι. Ή να μην αποδέχομαι.  Όμως να μην προσπαθώ να ανατρέψω τίποτα: από τα πιο απλά, όπως ότι ο ηλίθιος θα παραμείνει ηλίθιος, ο υποκριτής, υποκριτής και οι κλέφτες,κλέφτες έως τα πιο σκληρά, “ hit ” θέματα του χρόνου και του θανάτου, ότι και θα φθείρομαι, πιθανότατα θα γεράσω, και θα πεθάνω. Πόσο τεράστια κατάκτηση η αποδοχή! Πόση ανακούφιση και ηρεμία φέρνει. Σαν χειραψία με την αλήθεια. Η αποδοχή του παρελθόντος, των καλών και των κακών γεγονότων. Η αποδοχή της καταγωγής και της ανατροφής. Η αποδοχή του περιβάλλοντος  και του χαρακτήρα

Όσοι μεγαλώσαμε και ζήσαμε σε μικρή πόλη, πολλές είναι οι φορές που αναθεματίσαμε την ώρα και τη στιγμή που η τύχη μας τοποθέτησε σε αυτήν την κουκκίδα του χάρτη. Κι άλλες τόσες που ποθήσαμε την ανωνυμία και τις ευκαιρίες της μεγαλούπολης. Η σύγκρουση με το μικρό μέρος και με ό, τι αυτό σημαίνει μοιάζει για πολλούς σαν αντίσταση σε μια άλυτη σχέση με πολλά προβλήματα. Στην Κέρκυρα, ας πούμε, σίγουρα μας ενοχλεί το έντονο κουτσομπολιό. Είναι έντονο και είναι και ενοχλητικό αλλά αν το παρατηρήσει κανείς διαχρονικά είναι και πολύ προοδευτικό. Ξεχνιέται, συγχωρείται και ανανεώνεται διαρκώς. Κανέναν δεν έχουμε εκτελέσει επειδή μας προσέβαλε ηθικά, ίσα-ίσα άνθρωποι που προπορεύθηκαν της εποχής τους σε κοινωνικά ζητήματα, έχουν κερδίσει και σεβασμό και συμπάθεια. Όχι ότι είναι καλό πράμα το κουτσομπολιό και μακάρι οι νεώτεροι να περιορίσουν τη χρήση του και τον τρόπο που το κάνουν, γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, ο σχολιασμός πάντα θα υπάρχει ως στοιχείο του κοινωνικού ανθρώπου. Σε αυτή