Το ραντεβού ήταν για αύριο Κυριακή. Η βαριά πόρτα του φέρρυ ακούμπησε με θόρυβο κι ύστερα σύρθηκε πάνω στην προκυμαία. Μόλις έδεσε το πλοίο, εκείνη γλίστρησε ανάμεσα στους υπόλοιπους βιαστικούς και βγήκε από τους πρώτους. Διέσχισε την άχαρη απόσταση ως τον κεντρικό δρόμο με βήμα που διέκοπτε ρυθμικά τον μονότονο ήχο της συρόμενης μικρής βαλίτσας της και προσανατολίστηκε προς τη συστάδα των κτηρίων που είχαν φυλακίσει το βλέμμα της όσο το πλοίο προσέγγιζε το λιμάνι. Το φως του απογεύματος τα χάιδευε γλυκά σαν να τα φώτιζε επίτηδες για τους πρωτάρηδες επισκέπτες της μαγικής πόλης. Δεν θα περπάτησε δέκα λεπτά, μπροστά από πολλά δεμένα καΐκια, και βρέθηκε εμπρός τους. Το Wifi καμπάνα. Χρησιμοποίησε τις πληροφορίες του διαδικτυακού χάρτη και γρήγορα βρέθηκε στο δωμάτιο που είχε ραντεβού με την ιδιοκτήτρια. Ακολουθώντας τη στη στενή σκάλα, αισθάνθηκε οικεία , σαν να γνώριζε την κυρία και μαζί τη μυρωδιά του κτηρίου,μούχλα και πράσινο σαπούνι ίσως. Βαρέθηκε με τις οδηγίες, τι
Τετράδιο σκέψεων