Όταν μπήκε στο μεγάλο φωτεινό σπίτι του κέντρου, τους έκανε εντύπωση. Μαλλιά αδύναμα, μάγουλα που έμπαιναν μέσα, ύφος θλιμμένο. Αλλά μιλούσε καλά γαλλικά και την κράτησαν. Είχε μεγαλώσει στις Καθολικές Καλόγριες της πόλης που δίδασκαν γαλλικά, έτσι παρότι ορφανή και πάμπτωχη απέκτησε τα εφόδια της διαβίωσής της. Με τα γαλλικά ντάντεψε τον μεγάλο αδελφό, ο οποίος μάλιστα έκανε μετεκπαίδευση στο Παρίσι αργότερα, τη μικρή αδελφή και τα παιδιά της. Και μετά από αυτά άλλη μια ντουζίνα παιδιά οικογενειών που χρειάζονταν έμπιστη βοηθό συν τη χρήσιμη γλώσσα των σαλονιών και της διπλωματίας για τα παιδιά τους. Άσχετα εάν δεν έγιναν διπλωμάτες, ούτε σε μεγάλα σαλόνια βρίσκονται σήμερα τα περισσότερα. Παιδαγωγική μέθοδος τίποτα το σπουδαίο. Δεν μπορούσες άλλωστε να περιμένεις πολλά από έναν άνθρωπο που μεγάλωσε σε σκληρές και φτωχικές συνθήκες χωρίς άλλα ερεθίσματα. Όλα πάντως τα παιδιά ήταν αρκετά χαρούμενα μαζί της. Ήταν ας πούμε η good enough νταντά κατά το good enough mother του W
Τετράδιο σκέψεων