Spiral

Πρώτα θα γράψω τα άσχημα, για να τελειώνουμε μ’ αυτά, να τα πετάξω μακριά αν και ξέρω πως πολλά δε θα φύγουν, θα κυκλώνουν απειλητικά την εντατική μου προσπάθεια να χαίρομαι. Πετάω λοιπόν την αρρώστια. Κάθε αρρώστια, από τον αθώο χρόνιο πόνο που ρημάζει την καθημερινότητα όσων τον ζουν ως τον καρκίνο που μετά από τόσα Νόμπελ Ιατρικής συνεχίζει να μας λοξοκοιτάει αδίστακτα ή περίπου. Πετάω την ντροπή της φτώχειας, του προσφυγικού και της απανταχού κοινωνικής αδικίας. Μαζί πετάω και τους νεοφιλελεύθερους φωστήρες που μόνη ιδεολογία έχουν την άνεση (τους βασικά). Πετάω την αδιαφορία της πολιτείας για τους ανήμπορους. Ούτε ηλικιωμένος, ούτε ΑΜΕΑ ζει καλά στην Ελλάδα, αν δεν έχει μπράτσο να στηριχτεί κι αυτό δε λέγεται σύγχρονη χώρα, οι αδύναμοι να σέρνονται. Πετάω την ντροπή που λέγεται Ντόναλντ Τράμπ μαζί με όλη την πορτοκαλο-ρόζ κουλτούρα που αγκαλιάζει  τον πλανήτη με τα απλωμένα πλοκάμια της. Πετάω τους σάτυρους, που επιτέλους οι γυναίκες (και θεάρες μαζί) ξεμπρόστιασαν και

  Δεν ήταν ότι δεν είχε ονοματεπώνυμο, ήταν ότι δεν το χρησιμοποιούσε. Δεν του το ζήταγε κανείς αφού ο ίδιος είχε φροντίσει να συμβαίνει έτσι. Για όσα έγγραφα και διαδικασίες αφορούσαν το δημόσιο είχε εμπιστευτεί χρόνια τώρα έναν παλιό γνώριμο, λογιστή που τακτοποιούσε τα πάντα. Εκείνος, η τελευταία φορά που χρησιμοποίησε το ονοματεπώνυμό του ήταν πριν πολλά χρόνια, που υποχρεώθηκε να κάνει αφαίρεση χολής εξαιτίας μιας ενοχλητικής πέτρας που είχε επίμονα φράξει τον πόρο. Μετά την εγχείρηση, όταν ο χειρουργός του επέδειξε την αιτία του κακού, αδυνατούσε να καταλάβει πώς ένα τόσο μικρό, ένα τέτοιο ελάχιστο και άχρηστο ‘κάτι’ ήταν ικανό να του έχει προκαλέσει τόσο αφόρητους και αδάμαστους πόνους ώστε  να τον αναγκάσει να προβεί στη ριζική λύση του χειρουργείου. -Συγγενείς; Συνοδός; -Όχι, απάντησε απλά στη νοσοκόμα που τον ρώτησε. Αφού άκουσε τις οδηγίες της, γνωστές και αυτονόητες, έστρεψε το βλέμμα έξω απ’ το παράθυρο του γέρικου νοσοκομείου, στα πεύκα του απέναντι λόφου,  και