Spiral

Χθες βράδυ ήταν Σάββατο βράδυ. Το μικρό μου παιδί, η κόρη μου, σχεδόν 17, πήγε για clubbing. Στην ηλικία της ξεκίνησα κι εγώ να πηγαίνω στα club. Στην ηλικία της συνέβη ακόμα κάτι πιο σημαντικό, ερωτεύτηκα! Αλλά το θέμα μας, χθες που ήταν Σάββατο και μάλιστα Σαββατόβραδο δεν είναι ο πρώτος μου (αξέχαστος ομολογώ) έρωτας, ούτε εγώ,  είναι η κόρη μου κι εγώ. Από το απόγευμα το σπίτι μύριζε σαπουνόφουσκα, φρεσκάδα και αδημονία. Εδώ ρίμελ, εκεί κραγιόν, εκεί μπούκλες να σκορπίζουν το άρωμά τους. Το μαύρο μικρό φουστάνι από το εφηβικό ρουχάδικο πήρε σχήμα γυναίκας, τελευταία στιγμή θυμήθηκε ότι χρειαζόταν και τακούνια, ευτυχώς έχουμε σχεδόν ίδιο νούμερο, τα βολέψαμε. Όταν εμφανίστηκε έτοιμη μπροστά μου, ήμουν ήδη ξαπλωμένη, εξαντλημένη από μια δύσκολη μέρα, με ένα χαλαρωτικό ρόφημα στο κομοδίνο. Έλαμψε το δωμάτιο. Η λάμψη των νιάτων δε συγκρίνεται με καμία άλλη στον κόσμο. Αδιαμφισβήτητη αλήθεια! Όσο καταλάβαινε τον ενθουσιασμό μου, η μικρή μου θεά, τόσο τα μαγουλάκια της σχημάτιζαν ρ

Το μικρό αεροπλάνο προσγειώθηκε ομαλά στο αεροδρόμιο της Σύρου. Η αποβίβαση δε θύμιζε τίποτα από την κατάσταση που επικρατεί στα μεγάλα αεροδρόμια με τους ελέγχους που εισβάλλουν στον προσωπικό χώρο και τη διάθεση. Όλα τώρα ήταν πιο ήρεμα, η όμορφη διαμονή ξεκινούσε από το πρώτο λεπτό της άφιξης. Τα πάντα έχουν αίτιο, σκεφτόταν η γυναίκα. Η ομορφιά της Σύρου έχει αίτιο τον ήλιο. Στο ξενοδοχείο, φόρεσε τα σανδάλια της, του φώναξε «είμαι έτοιμη», χαιρέτησαν στη ρεσεψιόν, σε είκοσι λεπτά είχαν ήδη παρκάρει το μικρό νοικιασμένο αυτοκίνητο έξω από το χωριό. Από το χωριό του. Ο άντρας είχε επιστρέψει μαζί με τη γυναίκα του, στη Σύρο για να αναστηλώσουν το εγκαταλειμμένο του πατρικό, στον πιο όμορφο δρόμο του χωριού του, τον γεμάτο γλάστρες με πολύχρωμα λουλούδια, ασβεστωμένους τοίχους, παράθυρα με κεντητές κουρτίνες και χαρούμενες καλημέρες, όχι απαραίτητα ελληνικές. Αυτός ήταν ένας λόγος άλλωστε που επέστρεφε, να μην ακούγονται ξενόφωνες καλημέρες μέσα από τις μικρές του πατρίδες, τα δωμά