Μια
μέρα, το
‘φερε η μέρα δηλαδή, ή καλύτερα η φίλη
εκείνης της μέρας, φαντάστηκα ότι έχω
μια στήλη σε γυναικείο περιοδικό των
late
nineties’, ότι
η στήλη είναι ανάρπαστη, ότι είμαι κι
εγώ ασυγκράτητη όπως η εποχή, ο τίτλος
της στήλης είναι “Κραγιόν βυσσινί”
και το άρθρο της ημέρας
“Οι
αλήτες και οι πιο αλήτες”:
Κορίτσια.
Όταν λέω κορίτσια, εννοώ τα κορίτσια
άνω των τριάντα. Τα εικοσάχρονα μπορούν
ελεύθερα να φάνε τα μούτρα τους για να
μάθουν. Το
“Κραγιόν βυσσινί” απευθύνεται σε όσες
δεν έμαθαν και ευθύνεται να τις
προστατεύσει από τα
μικρά
και τα
μεγάλα
που
μπορούν να συμβούν εκεί έξω. (στάνταρ
εισαγωγή της στήλης μου)
Κορίτσια
λοιπόν, εκεί έξω υπάρχουν οι
αλήτες
και οι
πιο αλήτες.
Οι αλήτες είναι ντυμένοι αλήτικα, έχουν
ένα στυλ πολύ χύμα, δε μιλούν ευγενικά,
μυρίζουν τσιγάρο, το πρωί πονάει το
κεφάλι τους από τα ξύδια και όταν
πηγαίνετε μαζί τους στα μπαράκια της
Καλλιδρομίου (το
περιοδικό εκδίδεται
στην Αθήνα, βεβαίως)
διαπιστώνετε ότι τους κολλάνε όλες οι
πρώην και οι μέλλουσες απροκάλυπτα,
γιατί έτσι. Οι αλήτες μπορεί να σας
βγάλουν από τα ρούχα σας – κυριολεκτικά
και μεταφορικά – από το πρώτο ραντεβού,
δε θα σας προσφέρουν ποτέ λουλούδια και
σύντομα θα δείχνουν βαριεστημένοι μαζί
σας. Μπορεί να σας ζητήσουν δανεικά ή
να μάθετε ότι χρωστούν στον ψιλικατζή
ενώ στην παλιά τους συνοικία ελάχιστοι
τους θυμούνται με συμπάθεια. Οι αλήτες
είναι όλα όσα λέει το λεξικό, οι άνθρωποι
του δρόμου δηλαδή, ακόμη και αν έρχονται
από πλουσιόσπιτο. Συγκεντρώνουν
όλη την αγάπη μόνον της μάνας τους, άντε
και κανενός κολλητού και σας προτείνω
να τους αποφεύγετε αλλά οπωσδήποτε
προτιμήστε
τους από τους πιο
αλήτες.
Γιατί οι αλήτες μέσα σε όλα τα αρνητικά
που είπαμε, έχουν ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο
καλό: φαίνονται από
την αρχή.
Οι
πιο αλήτες όμως! Οι πιο αλήτες κορίτσια
είναι
ο φόβος και ο τρόμος κάθε αθώας ψυχής.
Βασικά μόνον στις
αθώες ψυχές ορμούν, και μόνον κατόπιν
σχεδίου. Εντοπίζουν πάντα
το
θύμα βάσει βιογραφικού:
εκπαίδευση, καταγωγή, οικονομική
επιφάνεια, κοινωνική θέση. Αυτό
δε σημαίνει
ότι θα σας ζητήσουν δανεικά αλλά είναι
βέβαιο ότι θα σας χρησιμοποιήσουν πιο
άπληστα και από καταναλωτικό δάνειο
από αυτά που διαφημίζει με αυξημένο
volume
το
Mega.
Στην
αρχή, σε αντίθεση με τους αλήτες που από
την πρώτη στιγμή θα καταλάβετε το ποιόν
τους, οι πιο αλήτες θα σας κάνουν να
πιστέψετε ότι είστε η ομορφότερη του
κόσμου, η πιο θερμή στο κρεβάτι, η πιο
έξυπνη, η πιο κατάλληλη για σύντροφος
της σπουδαιότητος τους, η πιο σημαντική
γυναίκα στην Περιφέρεια Αττικής. Τόσο
που θα τους θεωρείτε εντελώς δεδομένους,
σχεδόν δε θα τους θέλετε. Χωρίς να το
καταλάβετε όμως, πολύ σύντομα, θα τους
κάνετε όλα τα χατίρια. Θα παραμελείτε
τις δικές σας υποχρεώσεις για να τρέχετε
για τις δικές τους φιλοδοξίες. Θα ξοδεύετε
ενέργεια, χρόνο, χρήματα και συναισθήματα
για εκείνους χωρίς να το καταλαβαίνετε.
Θα απομονώνεστε από το οικείο σας
περιβάλλον που
κάτι βλέπει
και επισημαίνει
αλλά εσείς θυμώνετε, θα κάνετε εχθρούς,
θα νομίζετε ότι κάνετε νέους φίλους, θα
τα δίνετε όλα για όλα και όμως… Μέρα με
τη μέρα θα είναι φανερό ότι οι πιο αλήτες
δε θα
σας
δίνουν ούτε τη στύση τους. Γιατί δεν
έχουν πια. Πέρασε μαζί με την μανία της
κατάκτησής σας.
Οι
πιο αλήτες θα σας αφήσουν πιο μαδημένες
και από μια καταστροφική βραδιά στο
καζίνο. Όχι απαραίτητα οικονομικά, αυτό
είναι το τελευταίο. Ηθικά, συναισθηματικά,
σωματικά, κοινωνικά και πάνω από όλα,
προσωπικά. Η αυτοεκτίμηση σας θα έχει
κάνει ταξίδι στο κέντρο της γης ενώ τα
πόδια σας δε θα σας σηκώνουν για να
κατέβετε ούτε ως το περίπτερο για μια
οικογενειακή ΙΟΝ αμυγδάλου.
Το πρόβλημα με τους πιο αλήτες είναι
ότι αυτοί οι συλλέκτες θυμάτων δεν
φέρουν πάνω τους το παραμικρό δείγμα
της φυλής τους. Θα
μπορούσαν να ξεγελάσουν και την Ζωζώ
Σαπουντζάκη στην ηλικία σας.
Κορίτσια,
τώρα που τους ξέρετε, παρατηρήστε και
κάτι ακόμα:
όλο το περιβάλλον τους αποτελείται από
ευάλωτα πρόσωπα που τους υπηρετούν ή
έστω τους
εξυπηρετούν
καθένα με τον τρόπο του.
Ο
αρχισυντάκτης φωνάζει να παραδώσω. Σας
σκέφτομαι με πολλή στοργή και θέλω να
γράψω περισσότερα, πολλά περισσότερα
για τους πιο αλήτες αλλά
η
επί του πιεστηρίου ύλη δεν τυπώνεται
χωρίς “Κραγιόν βυσσινί”. Όπως κάθε
φορά, σας προτείνω, φορέστε το, χαμογελάστε
στον καθρέφτη του ασανσέρ και βγείτε
με αυτοπεποίθηση για τη βόλτα της ζωής
σας. Σας φιλώ, με κραγιόν βυσσινί, φυσικά.
Σμουτς! (στάνταρ κατακλείδα της στήλης
και ουφ το έβγαλα το απωθημένο μου, ίσως
και να το ξανακάνω το
περιοδικατζίδικο,
αυτά).